Dagroutine

Mijn dagen beginnen ondertussen een soort van vast vorm te krijgen. Ik word meestal rond een uur of 6 wakker. Dan draai ik me nog eens om en slaap door tot ongeveer 8 uur. Tegen die tijd zie ik het daglicht door de gordijnen en begint ook Eddie wakker te worden. Ik doe mijn oefeningen en als dat te lang duurt, verschijnt er vanzelf een zwarte kop op de rand van het bed en zie ik daar achter een witte staart steeds enthousiaster zwiepen. "Nee" zeggen heeft dan totaal geen zin, want iedere vorm van aandacht is reden om aan te nemen dat ik echt wakker ben dus dat het hoog tijd wordt om de dag te beginnen. Op discipline kom ik uit bed want dit op moment van de dag vind ik het leven meestal nog niet zo aantrekkelijk.

Eddie daarentegen vindt iedere ochtend dat we best gelijk even een wandeling kunnen gaan maken. Ik vind iedere ochtend van niet. Dus eerst ontbijten. Voor hoge nood kan Eddie even het terras op en de tuin in maar meestal doet hij dat niet. Dus met die hoge nood zal het wel meevallen en daarmee is dus de urgentie om prioriteit te geven aan een wandeling ook gelijk verdwenen. Ontbijt dus. Thuis in Nederland begin ik mijn dag al minstens 15 jaar met een smoothie. En een mok koffie met een extra espresso en een flinke scheut warme melk. Hier in Portugal is het geroosterd brood met jam, kaas, drinkyoghurt en twee bakken koffie. Eddie krijgt een saaie bak brokken. Een paar minder dan thuis omdat er overdag meer koekjes in gaan.

Na het ontbijt volgt een goed gesprek met Eddie dat ik me eerst nog moet douchen en aankleden. Dat lijkt hij echt enorme onzin te vinden, ondanks mijn uitleg dat hij zijn kleren altijd al aan heeft, en ik als mens dat iedere dag opnieuw moet doen. Het gebrek aan begrip daarvoor is elke dag weer een kleine teleurstelling voor ons beiden. Maar omdat ik weet hoe de deur open moet ga ik toch echt eerst douchen, aankleden en dan een wandeling.

Het was even zoeken welke route het beste bevalt, maar nu lopen we elke ochtend een stukje richting rivier. Eddie vindt het kraanwater hier niet te drinken en drinkt liever uit te rivier. Ik geef hem geen ongelijk want de chloorlucht aan het water is niet heel aantrekkelijk. Eddie doet wat hij moet doen en ik voel me ondertussen zo op mijn gemak dat hij het laatste stukje naar de rivier los kan lopen. We hebben daar een goede afspraak over, ik overwin mijn angst en geef hem de vrijheid, tegenover: zodra ik een geluidje hoor waar ik van schrik of zodra ik het genoeg vind, komt hij bij mij, krijgt hij een koekje en gaat hij terug aan de lijn. We kuieren weer terug naar de studio en hopen allebei stiekem op een praatje met een buurman, buurvrouw, buurhond of buurkat. Meestal gebeurt dat niet. De buurkat heeft vandaag tegen ons geknipoogd, dus we hebben hoop dat het binnenkort toch een keertje tot een kort kletspraatje kan komen.

Terug in de studio ga ik opruimen, schoonmaken, en daarna weer koffie. Dan klap ik de laptop open en ga wat stukjes schrijven. Soms heel persoonlijk met een boel tranen en soms schrijf ik dit soort stukken. Het komt zoals het komt. Tegen de tijd dat mijn inspiratie op is, komt Eddie zich ook vaak weer melden. Tijd om plannen te maken voor de rest van de dag. Dit bestaat altijd uit een stukje rijden met de auto. Zonder auto kom je hier nergens, tenzij je in een grotere stad woont. Tegen 18.00 uur is het donker en wil ik weer terug zijn. Niet perse in de studio maar wel in de buurt. Op maandag begint om 18.00 uur de portugese les online en zit ik daar voor klaar. Op andere dagen rommel ik wat aan en eet ik iets makkelijks. Ik heb alleen een inductieplaatje en een magnetron. Net genoeg om iets warm te maken of een ei te bakken. De vitamines probeer ik aan te vullen door rauwkost en fruit aan het menu toe te voegen. Tegen een uur of acht begin ik al echt moe te worden, om 20.30 nog een stukje met de hond en om 21.00 ga ik naar bed. Meestal lees ik dan nog wat of kijk ik wat op Netflix. Eigenlijk een normale dag routine dus.